ഞാന് പണ്ടൊക്കെ എന്റെ നാട്ടില് അതായത് കുന്നംകുളം ചെറുവത്താനിയില് ധാരാളം ചക്ക കഴിച്ചിരുന്നു. അന്നൊക്കെ എന്റെ വീടിനുചുറ്റും ഒരുപാട് പ്ലാവുകളുണ്ടായിരുന്നു. മഴക്കാലമാകുമ്പോല് അയലത്തെ വീട്ടിലൊന്നും കറിവെക്കാന് ഒന്നും ഉണ്ടാകാതെ വരുമ്പോള് എന്റെ ചേച്ചി അവരോട്
ചക്കയിട്ട് കൊണ്ട് പോയ്കോളാന് പറയും.
പിന്നെ പെണ്ണുങ്ങള് പാടത്ത് പണിയുമ്പോള് അവര്ക്ക് ഞങ്ങളുടെ വീടില് നിന്ന് മാത്രമേ ഉച്ചക്ക് കഞ്ഞി കൊടുക്കാറുള്ളൂ.. ഞങ്ങളുടെ വീട്ടില് എന്ത് പണിക്ക് ആളുകള് വന്നാ
ലും ഒരു നേരത്തെ ഭക്ഷണം കൊടുക്കാതെ എന്റെ ചേച്ചി വിടില്ല.
അഛന്‍ സിലോണില്‍ നിന്ന് പിരിഞ്ഞ് പോന്നതിന്‍ ശേഷം എന്റെ ചെറുവത്താനിയിലെ വീട്ടില് ആയിരുന്നു മിക്കപ്പോഴും. കൊളംബോ, മദ്രാസ് എന്നി സിറ്റികളിലുള്ള നാല്പതില്‍ പരം ഹോട്ടല്‍ ശൃംഗലയുള്ള ബുഹാരി ഗ്രൂപ്പ് ഓഫ് ഹോട്ടത്സിന്റെ ജനറല്‍
മേനേജര്‍ ആയിരുന്നു എന്റെ അഛന്‍. കോട്ടും സ്യൂട്ടും ഇടതെ അഛനെ ഞാന് അന്നൊന്നും കണ്ടിരുന്നില്ല. സ്കൂള്‍ പൂട്ടുമ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ കൊളംബോയിലേക്ക് പോകും.
അഛന്‍ അന്ന് കൊളംബോയില്‍ വലിയ ബംഗ്ലാവും രണ്ട് കാറുകളും ഉണ്ടായിരുന്നു. ഒരു പ്ലിമത്ത് പിന്നെ ഒരു ഓസ്റ്റി കേംബ്രിഡ്ജ് വാനും. ഈ വാനില്‍ കാലത്ത് അഛന്റെ ആത്സേഷ്യന്‍ നായയെയും കൂട്ടി ഗോള്‍ഫേസില്‍ ജോഗ്ഗിന്‍ പോകും. അങ്ങിനെയായിരുന്നു അഛന്റെ ഒരു പ്രഭാതം വിരിയുക.
പിന്നെ വൈകുന്നേരം കിടക്കാന്‍ നേരമാകുമ്പോളെക്കും വലിയ ഡിന്ന പ്രോഗ്രാമുകളും, ഗെറ്റ് ടുഗെദറുകളും ഫാമിലി വിസിറ്റുകളും ഒക്കെ ഉണ്ടാകും. ചുരുക്കി പറഞ്ഞാല്‍ വളരെ രാജകീയമായായിരുന്നു എന്റെ അഛനെന്ന വി. സി. കൃഷ്ണന്‍ ജീവിച്ച് പോന്നിരുന്നത്.
അഛന്‍ എന്നേക്കാളും അല്ല്ങ്കില്‍ എന്റെ സഹോദരന്‍ ശ്രീരാമന്‍ [ഫിലിം ആ
ക്ടര്‍] ക്കാളും സുന്ദരനായിരു
ന്നു. പിന്നെ സുന്ദരിയായ എന്റെ ചേച്ചിയെന്ന് ഞാന് വിളിച്ചിരുന്ന എന്റെ പെറ്റമ്മയും.
ഇങ്ങിനെയൊക്കെ ജീവിച്ച എന്റെ അഛന്‍ ജോലിയില്‍ നിന്ന് വിരമിച്ചപ്പോള്‍ ഒരു തനി നാടന്‍ ജീവിതമാണ്‍ നയിച്ചിരുന്നത്. നാട്ടില് നമ്മുടെ പാരമ്പര്യത്തിന്നനുസരിച്ചുള്ള ഒരു ഓടിട്ട വീട് പണിതു. ഞങ്ങള്‍
ടറസ്സ് വീട് മതിയെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ അഛന്‍ സമ്മതിച്ചില്ല. “നിങ്ങള്‍ വളര്‍ന്ന് വലുതാകുമ്പോള്‍ ടറസ്സ് വീട് പണിതോളൂ……….” എന്നായിരുന്നു അഛന്റെ പ്രതികരണം.
അഛന്‍ പണിത ഞങ്ങളുടെ തറവാട് വളരെ വലുതായിരുന്നു. അയ്യാരിത്തില്‍ കൂടുതല്‍ സ്ക്വയര്‍ ഫീറ്റില്‍, കയ്യാലയും തൊഴുത്തുമെല്ലാം അറ്റാച്ച്ഡ് ആയിരുന്നു. കാലത്ത് കുളിയും തേവാരവും
കഴിഞ്ഞാല്‍ അഛന്‍ ചാരുകസേലയില്‍ ഉമ്മറത്ത് വന്നിരിക്കും.
അഛന്‍ സിലോണില്‍ നിന്ന് ഒരു കണ്ടയനര്‍ നിറച്ച് വീട്ടുസാധനങ്ങള്‍ കൊണ്ട് വന്നിരുന്നു. ഡിന്നര്‍ സെറ്റില്‍ മിക്കതിലും രണ്ട് ഭാഗത്തായി Bhargavi Krishnan എന്നെഴുതിയിരുന്നു. അഛനെ പറ്റി പറയാന്‍ ശരിക്കും ഒരു നാനൂറ് പേജെങ്കിലും വ
രും. അതിനാല്‍ ഈ പോസ്റ്റ് ചുരുക്കിയെഴുതാം.
കാലത്ത് ഉമ്മറത്തിരിക്കുമ്പോള്‍ കൃഷ്ണേട്ടനെ കണ്ടാല്‍ പാടത്തും പറമ്പിലും പണിയെടുക്കുന്നവര്‍ അഛനുമായി വര്‍ത്തമാനം പറയാനെത്തും. അഛന്‍ അവരെയെല്ലാം നന്നായി സ്വീകരിച്ചിരുത്തും. അവര്‍ പാടത്ത് നിന്ന് ചളിയും മണ്ണുമായിട്ടുള്ള കാലുകളുമായി അഛന്റെ അടുത്ത് തിണ്ണയിലോ അല്ലെങ്കില്‍ സോഫയിലോ വന്നിരിക്കും.
കൃഷിക്കാരായ സന്ദര്‍ശകര്‍ കൂടുതല്‍ കൂടുതലായി സൊറ പറയാന്‍ വന്ന് തുടങ്ങിയപ്പോല്‍ അഛന്‍ ഒരു പൊമുഖം പണിതു. ഉമ്മറത്തും പൂമുഖത്തുമുള്ള ഓടുകളെല്ലാം സീലിങ്ങ് ഓടുകളോട് കൂടിതയായിരുന്നു. പൂമുഖത്തിന്‍ ചുറ്റും തിണ്ണകളും പണിതു. പിന്നെ പാടത്ത് നിന്ന് കയറി
വരുന്നവര്‍ക്ക് ഇരിക്കാന്‍ തിണ്ണകളായിരുന്നു.
വന്നവര്‍ക്കെല്ലാം ഞങ്ങള്‍ ആദ്യം കൊടുക്കുക മുറുക്കാന്‍ ആണ്‍. വീട്ടില് ധാരാളം വെറ്റിലയും അടക്കയും ഉണ്ടായിരുന്നു. പുകയില മാത്രം പാറയില്‍ അങ്ങാടിയില്‍ നിന്ന് വാങ്ങും. ചിലര്‍ക്ക് ചായയും പലഹാരവും കൊടുക്കും. ചിലര്‍ക്ക് പ്രിയം അഛന്റെ പ്ലെയേര്‍സ് സിഗരറ്റായിരുന്നു. അന്ന് അഛന്‍ പ്ലെയേര്‍സ് സിഗരറ്റായിരുന്നു വലിച്ചിരുന്നത്. ഒരു ടിന്നില്‍ 50 എണ്ണം ഉണ്ടാകും. സീല്‍ഡ് ടിന്നുകളായിരിക്കും.
ചക്കയുടെ കഥ പറഞ്ഞ് എങ്ങോട്ടോ പോയി. എന്റെ എഴുത്ത് ഇങ്ങിനെയാണ്‍. കുട്ടന്‍ മേനോന്‍ എന്നെ എപ്പോഴും തെറി വിളിക്കും എന്റെ എഴുത്തിന്റെ സ്റ്റൈല്‍ കണ്ടിട്ട്. എനിക്ക് നാണമില്ല. പാവം പയ്യന്‍സ്. എന്റെ മോന്റെ പ്രായമേ ഉള്ളൂ.
തല്‍ക്കാലം ഈ പോസ്റ്റ് [ഭാഗം 1] ഇവിടെ നിര്‍ത്താന്‍ പോകയാണ്‍. ചക്കയുടെ കഥ 
തുടര്‍ന്നെഴുതാം. മീരച്ചേച്ചിയും സുഷയും ആണ്‍ ബാക്കി ഭാഗത്തിലെ കഥാപാത്രങ്ങള്‍. മീരച്ചേച്ചി എന്റെ സമപ്രായക്കാരിയും സുഷ നാല്‍പ്പത്തിയഞ്ചില്‍ നില്‍ക്കുന്ന ഒരു കൊച്ചുസുന്ദരിയും……….
(തുടരും)
ഈ വര്ഷത്തെ ആദ്യത്തെ ചക്കത്തീറ്റ
ReplyDeleteഞാന് പണ്ടൊക്കെ എന്റെ നാട്ടില് അതായത് കുന്നംകുളം ചെറുവത്താനിയില് ധാരാളം ചക്ക കഴിച്ചിരുന്നു. അന്നൊക്കെ എന്റെ വീടിനുചുറ്റും ഒരുപാട് പ്ലാവുകളുണ്ടായിരുന്നു. മഴക്കാലമാകുമ്പോല് അയലത്തെ വീട്ടിലൊന്നും കറിവെക്കാന് ഒന്നും ഉണ്ടാകാതെ വരുമ്പോള് എന്റെ ചേച്ചി അവരോട് ചക്കയിട്ട് കൊണ്ട് പോയ്കോളാന് പറയും.
പിന്നെ പെണ്ണുങ്ങള് പാടത്ത് പണിയുമ്പോള് അവര്ക്ക് ഞങ്ങളുടെ വീടില് നിന്ന് മാത്രമേ ഉച്ചക്ക് കഞ്ഞി കൊടുക്കാറുള്ളൂ.. ഞങ്ങളുടെ വീട്ടില് എന്ത് പണിക്ക് ആളുകള് വന്നാലും ഒരു നേരത്തെ ഭക്ഷണം കൊടുക്കാതെ എന്റെ ചേച്ചി വിടില്ല.
That was a beautiful nostalgia....Love to hear those past times which long lost somewhere.
ReplyDeleteShalet Jimmy
chakka maranna kalam marannu
ReplyDeletechakka maranna kalam marannu
ReplyDeleteഅന്യം നിന്നു പോകുന്ന നാടിന്റെ സുകൃതം .. നമ്മുടെ തനതായ സംസ്കാരവും ഭക്ഷണരീതികളും ഭക്ഷ്യ വസ്തുക്കളും ആർക്കും വേണ്ടാതാകുന്നോ..ഗൃഹാതുരത്വത്തോടെ വായിക്കാൻ കഴിയൂ.., ജെ. പി. ഒരായിരം നന്ദി വീണ്ടും ആ നാട്ടിൻ പുറത്തു കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോയതിനു..
ReplyDeletegood read !
ReplyDeleteI loved the title of the topic and reading through the post reminded me of my childhood days too...really nostalgic...good one..:)
ReplyDeleteangine JP ettan EE varshathe aadyathe chakkachoa thinnukondu chakka theetta aambhichirikkunnu koottare...
ReplyDeleteചക്കയില്‍ തുടങ്ങിയാല്‍ ഇങ്ങനെയാ പ്രകാശേട്ടാ.
ReplyDeleteപിന്നെ, വിട്ടുകാര്യം.... നാട്ടുകാര്യം.
ഒരുപാട് വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം ഇക്കുറി, നാട്ടില് വച്ച് ചക്ക തിന്നാന്‍ കഴിഞ്ഞു.
കഥകള്‍ രസകരങ്ങളാകുന്നു, പ്രകാശേട്ടാ.
നന്ദി.
ബര്‍ലിംഗ് ട്ടനില്‍ നിന്ന് സുരേഷ്
ജേപിയുടെ ബാല്യകാലസ്മരണകൾ വളരെ രസകരം.. കടന്നു പോയ ആ രമണീയകാലത്തിലേയ്ക്ക് ഒരു ഫ്രീ റ്റിക്കറ്റ്. A journey down the memory lane. Thanks JP and keep blogging..
ReplyDeleteഉണ്ണിയേട്ടാ ചക്ക മുഴുമിപ്പിച്ചു വേഗം തിരിച്ചു അച്ഛനിലേക്ക് വരൂ......................
ReplyDeleteസന്ദു
ReplyDeleteഒരുപാട് ഓര്‍മ്മകളുണ്ട് പങ്കുവെക്കാന്‍, പക്ഷെ അച്ചടിച്ചുനിരത്താന്‍ വയ്യാണ്ടായിരിക്കുന്നു. സഹായിക്കാന്‍ ആരും ഇല്ല. പാറുകുട്ടിക്ക് ഒരു പിസി വാങ്ങിക്കൊടുക്കാമെന്ന് വിചാരിച്ചപ്പോള്‍ അവള്‍ക്ക് ടൈപ്പിങ്ങ് അറിയില്ല.
നീ നാട്ടില് പോയി പെണ്ണ് കെട്ടുമ്പോള്‍ നല്ല സൂപ്പര്‍ സ്പീഡില്‍ ടൈപ്പ് ചെയ്യാനറിയാവുന്ന ഒരു പെണ്ണിനെ കെട്ടിയാല്‍ മതി.
അപ്പോള്‍ എന്റെ ഓഫീസ് പണി അവള്‍ക്ക് കൊടുക്കാം.
മള്‍ട്ടി മീഡിയ പാക്കേജസ് [fotoshop, flash, dream weaver, coreldraw including PHP programming] അവളെ സൌജന്യമായി ഞാന് പഠിപ്പിച്ചോളാം.
എനിക്കൊരു പെണ്ണിനേയും കൂടി കെട്ടിയാല്‍ കൊളളാമെന്നുണ്ട്. ടൈപ്പിങ്ങ് വര്‍ക്ക് അറിയാവുന്നവള്‍. പിന്നെ കള്‍ച്ചറലായി കര്‍ണ്ണാട്ടിക് സംഗീതവും, മോഹിനിയാട്ടവും അറിയണം.
പക്ഷെ എന്റെ ബീനാമ്മ സമ്മതിക്കുന്നില്ല. അതിനാല്‍ തല്‍ക്കാലം നീ കെട്ടിയാല്‍ മതി.
പിന്നെ അഛന്റെ കാര്യം എഴുതണമെങ്കില്‍ സഹായി ആയി മേല്‍ പറഞ്ഞ പെണ്ണുങ്ങളില്‍ ഒരാള്‍ വേണം.
മനസ്സിലുണ്ട് പക്ഷെ അച്ചുകളില്‍ നിരത്താന്‍ ആരുവരും.
ഫൊണ്ട്‌ തീരെ ചെറുതായതിനാൽ വായിക്കാൻ പ്രയാസം ആണു്
ReplyDeletedear vaniathan
ReplyDeleteplease use
ctrl +
to increase the font size
ബാക്കി ഭാഗം കൂടി വരട്ടേ.... ഈ വീട് പരിചയമാണ്‌.. അന്ന് ടിവിയില്‍ വിശദമായിക്കണ്ടല്ലോ..
ReplyDeletevery well written. beautiful read !
ReplyDeleteGood One
ReplyDeleteനടന്‍ ശ്രീരാമന്‍ സാറിന്റെ സഹോദരനാണെന്നുള്ളത് പുതിയ അറിവാണ്.സന്തോഷം.അദ്ദേഹം എന്റെ ഇഷ്ട നടനാണ്‌.
ReplyDeleteNice article......JP
ReplyDeletehello mayflowers
ReplyDeleteyes v k sreeraman is my younger brother. we are only two brothers.
late c v sreeraman വലിയമ്മയുടെ മകനാണ്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഓര്‍മ്മകളെ താലോലിക്കുന്ന ഒരു പോസ്റ്റ് ഞാന് പണ്ട് എഴുതിയിരുന്നു.
കലാകുടുംബമാണ് ഞങ്ങളുടേത്. പക്ഷെ എന്റെ എഴുത്ത് പുറത്ത് വന്നത് അറുപതിന് ശേഷം.അതിന് മുന്‍പ് എനിക്ക് എഴുതാന്‍ തോന്നിയിരുന്നില്ല.
vlare nannayittundu, chakkayonnum ippol arkkum vendathayi chakka varuthathanenkil chilakkokke ishtamanu. Onnamathu chakka onnu ittu kittuvan vendi alukale kittanilla nattil ini valla bonsai plavukalum bhaviyil kandu pidikkendiyirikkunnuu chakka thinnanamenkil
ReplyDeletevlare nannayittundu, chakkayonnum ippol arkkum vendathayi chakka varuthathanenkil chilakkokke ishtamanu. Onnamathu chakka onnu ittu kittuvan vendi alukale kittanilla nattil ini valla bonsai plavukalum bhaviyil kandu pidikkendiyirikkunnuu chakka thinnanamenkil
ReplyDeleteരസമുള്ളവായന...ബാക്കികൂടെപ്പോരട്ടേ..
ReplyDeleteഫോണ്ട് വലിപ്പം കൂട്ടണം.ഒന്നാമത് കാഴ്ച്ചയുംകുറവ്...
ആശംസകള്‍...!!
good article
ReplyDeleteആശംസകള്‍..വീട്ടിന്റെ ഉമ്മറത്തിന് പറഞ്ഞറിയിക്കാനാവാത്ത ആഡ്ഡ്യത്വം..
ReplyDeleteenikkishtapettu. Waiting for the continuation
ReplyDeleteഹായ്..സുന്ദരമായിരിക്കുന്നു...നാടും വീടും ഓര്‍ത്ത്‌ പോയി...
ReplyDeleteസാറേ ഇങ്ങട്ട്ട് പോരട്ടെ ബാക്കി കഥ കൂടി ചക്ക ആയത് കൂടുതല്‍ സൂക്ഷിക്കല്ലേ .... നല്ലപകാതെ പഴുപ്പില്‍ തന്നെ ഇങ്ങു തരൂ
ReplyDeleteനല്ല ഓര്‍മ്മകള്‍ ഓര്‍ക്കുക എന്നതാണ് മനസ്സിന്റെ ആശ്വാസം അല്ലെ നന്നായിരിക്കുന്നു
NANNAYI EZHUTHIYIRIKKUNNU....... GRUHATHURATHWAM UNARTHUNNA EZHUTHU...........ABINANDANANGAL.......
ReplyDeleteഈ പോസ്റ്റിന്റെ തുടര്‍ച്ച എഴുതാന്‍ എന്നെ ഒരു പാട് പേര്‍ ഫോണില്‍ വിളിച്ചിരുന്നു.താമസിയാതെ എഴുതാം.
ReplyDeleteഒരു പാട് ഓര്‍മ്മകള്‍ ഇതിലൂടെ പങ്കുവെക്കാനാകുമെന്ന് കരുതുന്നു.
വായിച്ച് രസം പിടിച്ച് വരികായായിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് പെട്ടെന്ന് നിർത്തിയത്. തുടരുമല്ലോ>
ReplyDeleteഅതെ..ഞാനും നല്ല രസം പിടിച്ചു വായിച്ചു വരികയായിരുന്നു.
ReplyDeleteഎവിടെ ജീവിച്ചാലും നാടിന്റെ പൈതൃകം കാത്തു സൂക്ഷിച്ച ആ അച്ഛന് എന്റെ പ്രണാമം.
പ്രവാസി ആണെങ്കിലും അവധിക്കു പോകുമ്പോള്‍ തനി നാടന്‍ കുട്ടികളായി നടക്കുന്നതായിരുന്നു എന്റെ മക്കള്‍ക്കിഷ്ടം.അവര്‍ ഷര്‍ട്ടിടാതെ,ചെരുപ്പില്ലാതെ പറമ്പ് വഴി അങ്ങനെ അലഞ്ഞു നടക്കും.
തിരിച്ച് പോരുമ്പോള്‍ അവര്ക്ക് ഓര്‍ക്കാന്‍ ഇതൊക്കെയല്ലേ ഉണ്ടാകൂ.
നന്നായി എഴുതി സര്‍ ... വായിച്ചു രസംപിടിച്ചു വന്നപ്പോള്‍ ....ഇനി രണ്ടാം ഭാഗത്തിനെ കാത്തിരിക്കണം .
ReplyDeleteനടന്‍ ശ്രീരാമന്‍ സാറിന്റെ സഹോദരന്‍ ആണെന്നുള്ള അറിവ് പുതിയത് .. വാക്കുകളിലൂടെ ഈ കലാ കുടുംബത്തോടൊപ്പം സഞ്ചരിക്കുമ്പോള്‍ അറിയാതെ ഞാനും എന്റെ അച്ഛനെ കുറിച്ചും തറവാടിനെ കുറിച്ചും ഒക്കെ ഓര്‍ത്തു പോയി .
ആശംസകളോടെ (തുഞ്ചാണി)
Waa...very nice narration. Jp.
ReplyDeletewhy don't u try in film field