കാളക്കണ്ണി - [ഒരു കൊച്ചുകഥ]

യാത്രയിലുടനീളം സുന്ദരിയായ പെണ്കുട്ടി എതിര് വശത്ത് ഇരുന്നിരുന്ന പുരുഷനെ ശ്രദ്ധിച്ചുംകൊണ്ടിരിന്നു. നോണ് ഏസി റിസര്വ്വ്ഡ് കമ്പാര്ട്ട്മെന്റിലെ യാത്ര ഇരുവര്ക്കും ദു:സ്സഹമായി തോന്നിയിരുന്നു.

യാത്രാവേളയില് പാന്റ്രി കാറില് നിന്ന് അവള് ഓരോന്ന് വാങ്ങിക്കഴിച്ചുംകൊണ്ടിരുന്നു. കയ്യിലുള്ള മാഗസിന് ഇടക്ക് വായിച്ചും ഫോണ് കോളുകള് അറ്റെന്ഡ് ചെയ്തും അവള് സമയം കളഞ്ഞു.

പുരുഷനാകട്ടെ കയ്യില് കരുതിയിരുന്ന മിനറല് വാട്ടര് കുപ്പി കാലിയാക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അയാള് ഒരു സ്ക്രിബ്ലിങ്ങ് പേഡില് എന്തോ കുത്തിക്കുറിച്ചും കൊണ്ടിരുന്നു. ഇടക്ക് അവളുടെ മുഖത്ത് നോക്കി വീണ്ടും എഴുത്തില് ശ്രദ്ധിച്ചു.

അതിലിടക്ക് വണ്ടി ഏതോ ഒരു സ്റ്റേഷനില് അല്പനേരത്തേക്ക് പിടിച്ചിട്ടു. അവള് ഇറങ്ങി നടക്കുന്നത് കണ്ടു. സിഗ്നല് നല്കി കഴിഞ്ഞ് വണ്ടി നീങ്ങിയിട്ടും അവള് വണ്ടിയില് കയറിയത് പോലെ തോന്നിയില്ല. അല്പനേരത്തേക്ക് അയാള് ചിന്തയിലാണ്ടുവെങ്കിലും വീണ്ടും എഴുത്തിലേക്ക് കടന്നു.

അവള് എപ്പോളാണ് തിരികെയെത്തിയതെന്നും ഒന്നും അയാള് ശ്രദ്ധിച്ചില്ല. വീണ്ടും അവളെ നോക്കിയപ്പോള് നേരിയ മന്ദസ്മിതത്തോടെ അയാള്ക്ക് നേരെ ഒരു ബിസ്കറ്റ് പേക്കറ്റ് നീട്ടി. വേണ്ടായെന്ന മട്ടില് അയാള് തലയാട്ടി വീണ്ടും എഴുതാന് തുടങ്ങി.

അവള് സഹയാത്രികന്റെ ശ്രദ്ധ തിരിക്കാനും തന്നോട് സംസാരിക്കാനും പലതവണ തുനിഞ്ഞെങ്കിലും അതിലൊന്നും വീഴാത്ത ആളായിരുന്നു അയാള്.

“എക്സ്യൂസ് മി സാര്…“

അയാള് അവളുടെ നേരെ നോക്കി.

അവള് അയാള്ക്ക് ഒരു ആംഗലേയ വാരിക വായിക്കാനായി കൊടുത്തു. അയാള് അത് മറിച്ച് നോക്കി അവള്ക്ക് തന്നെ തിരിച്ചുനല്കി.

“വാട്ട് ഈസ് യുവര് നെയിം സാര്…?”
അയാളില് നിന്ന് പ്രതികരണം ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അത് അവള്ക്ക് തികച്ചും വിഷമം ഉണ്ടാക്കി.

അവള് വീണ്ടും.
“സാറിന്റെ പേരെന്താ………….?”

അയാള് അവളുടെ മുഖത്ത് നിര്വ്വികാരനായി നോക്കി. പിന്നീട് ജനലില് കൂടി കുന്നുകളും താഴ്വരകളും നോക്കിയിരുന്നു.

അവള് ആലോചിച്ചു.. സിംഗിള് സീറ്റ് അല്ലായിരുന്നെങ്കില് അയാളുടെ അരികിലേക്ക് മാറിയിരിക്കാമായിരുന്നു.

“സാര് ഏത് സ്റ്റേഷനിലാണ് ഇറങ്ങുക….?” ബേംഗളൂരെത്താറായി. എന്റെ യാത്ര അവിടെ അവസാനിക്കും.

അയാള് ഇത്തവണ ഇമവെട്ടാതെ അവളെ നോക്കിയിരുന്നു. അവള് പുഞ്ചിരിച്ചുവെങ്കിലും അയാളുടെ മുഖത്ത് ഭാവമാറ്റങ്ങളൊന്നും ഉണ്ടായില്ല.

“എന്റെ പേര് പ്രമീള, സാറിന്റെ പേരെന്താ എങ്ങോട്ടാ യാത്ര…?”

അയാളില് നിന്ന് അവള്ക്കൊന്നും കേള്ക്കാന് കഴിഞ്ഞില്ല. അവള്ക്ക് സങ്കടവും ചെറിയ തോതില് ദ്വേഷ്യവും വന്നു.

വണ്ടി പട്ടാളക്കേമ്പില് നിന്നു. അപ്രതീക്ഷിതമായി അയാള് എഴുന്നേറ്റ് നിന്നു. ബേഗെടുത്ത് എന്തോ നോക്കി. അയാള് അവിടെ ഇറങ്ങുമോ എന്നവള്ക്ക് ആശങ്കയായി. അയാള് ബേഗ് അവിടെ തന്നെ വെച്ച്, കോച്ചിന്റെ ഒരറ്റത്തേക്ക് നടന്നു.

വണ്ടി നീങ്ങിയിട്ടും അയാളെ കണ്ടില്ല. അവള്ക്ക് പരിഭ്രമമായി. അയാളുടെ ബേഗില് നിന്ന് ചുവപ്പ് നിറത്തിലുള്ള ഒരു എല്ലീഡി പ്രകാശം കണ്ടു. അവള്ക്ക് ആ പ്രകാശം കൂടി വരുന്നതായി അനുഭവപ്പെട്ടു. വണ്ടി ഇഴഞ്ഞ് ഇഴഞ്ഞ് നീങ്ങി, പെട്ടെന്ന് നിന്നു അടുത്ത സിഗ്നലിന്നായി.

അവളുടെ നെഞ്ചിടിച്ചു… “കാണുന്നില്ലല്ലോ ഈ ആളെ…?”
മുഖം കഴുകി പോക്കറ്റില് നിന്ന് കര്ച്ചീഫെടുത്ത് അയാള് മുഖം തുടച്ച് സീറ്റില് വന്നിരുന്നു.

അയാളെ കണ്ടതും അവള്ക്ക് സമാധാനമായി.

“എക്സ്യൂസ് മീ സാര്… എന്നോട് എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞുകൂടെ…?”

അയാള് അവളുടെ നേരെ നോക്കി ചെറു മന്ദസ്മിതത്തോടെ.

“സാറ് അടുത്ത സ്റ്റേഷനിലാണോ ഇറങ്ങുന്നത്….?”

അതേ എന്ന മട്ടില് അയാള് തലയാട്ടി.. പ്രമീളക്ക് സന്തോഷമായി.

“എന്താണ് ജോലി, എവിടെയാണ് താമസം. സ്റ്റേഷനടുത്താണൊ..?”

അയാളില് നിന്നും പ്രതികരണം ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല.

“സാര് എന്റെ കൂടെ പോരുന്നോ…?”
അയാള് അത് കേട്ടതും ഒരു സംശയാലുവിനെ പോലെ അവളുടെ നേരെ നോക്കിയതല്ലാതെ ഒന്നും ഉരിയാടിയില്ല.

പെട്ടെന്ന് വണ്ടി നീങ്ങിയതും അടുത്ത സ്റ്റേഷനില് നിര്ത്തിയതും ഒക്കെ പെട്ടെന്നായിരുന്നു. അയാള് വണ്ടിയില് നിന്നിറങ്ങാന് തിടുക്കം കാണിച്ചില്ല.

“സാറ് വണ്ടി നിര്ത്തി. ഇറങ്ങുന്നില്ലേ….?”

അവളോടൊപ്പം അയാള് വണ്ടിയില് നിന്ന് ഇറങ്ങിയെങ്കിലും അടുത്തുള്ള ഒരു ഫുഡ് കിയോസ്കിന്റെ അടുത്തേക്കാണ് പോയത്. അവളും അയാളെ അനുഗമിച്ചു.

അയാള് അവിടെ നിന്ന് ഒരു കപ്പ് ചായ വാങ്ങി കുടിക്കാന് തുടങ്ങുമ്പോളാണ് തന്നെ പിന് തുടരുന്ന പെണ്ണിനെ കണ്ടത്.

അയാള് ആ കപ്പ് ചായ അവള്ക്ക് നേരെ നീട്ടി.
“അവളത് സന്തോഷത്തോടെ സ്വീകരിച്ചു. തന്നെയുമല്ല ഈശ്വരനെ സ്തുതിച്ചു.

ഒരിക്കല് കൂടി വിളിച്ചുനോക്കാം വീട്ടിലേക്ക്…?”

അതിന്നിടെ അയാള് മറ്റൊരു കപ്പ് ചായ വാങ്ങി അല്പം അകലെ ഉള്ള ഒരു ബെഞ്ചില് ചെന്നിരുന്നു.

അവ്ള് ചുറ്റുപാടും നോക്കി. തിരക്കുള്ള പ്ലാറ്റ് ഫോമില് പെട്ടെന്ന് അയാളെ ലൊക്കേറ്റ് ചെയ്യാന് അവള്ക്കായില്ല. അപ്പോളാണ് ഒരു ബേഗില് നിന്ന് ബ്ലിങ്കിങ്ങ് റെഡ് പ്രകാശം അവള് ശ്രദ്ധിച്ചത്. പിന്നെ ഒന്നും നോക്കിയില്ല, മറ്റാരെങ്കിലും ആ ബെഞ്ചില് ഇരിക്കുന്നതിന് മുന്പ് അവള് അയാളുടെ അരികത്ത് പോയിരുന്നു.

സമയം സന്ധ്യ കഴിഞ്ഞു. അയാള് ചായ മെല്ലെ മെല്ലെ കുടിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു പുസ്തകമെടുത്ത് വായിക്കാന് തുടങ്ങി. അവളുടെ ക്ഷമയുടെ നെല്ലിപ്പടി കണ്ടു. അവള് ചായ കുടിച്ച് കപ്പ് ക്രഷ് ചെയ്ത് ബെഞ്ചിന്നടിയിലേക്ക് തള്ളി.

അയാള് അവളെ ദ്വേഷ്യത്തോടെ നോക്കി. ബെഞ്ചിന്നടിയില് നിന്ന് ആ കപ്പ് കുനിഞ്ഞെടുത്ത് വേസ്റ്റ് ബിന്നില് ഇട്ടു.

അവള്ക്ക് അയാളുടെ നല്ല സ്വഭാവം നന്നേ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു.

“സോറീ സാര്… ഞാന് ചെയ്തത് വളരെ തെറ്റ്. പരിസര മലിനീകരണത്തിന് ഞാന് ഒരു കൂട്ടാളി… സോറീ സാര്. ഞാന് ഇത്തരം പ്രവര്ത്തികള് ഇനി ചെയ്യില്ല. ക്ഷമിക്കൂ സാര്..”

“അവള് വീണ്ടും…………… വരുന്നോ സാര് എന്റെ കൂടെ…?”

ഇത്തവണ അവള്ക്ക് കിട്ടി മറുപടി.

“നീയൊരു വേശ്യയാണോ…?

ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത വാക്കുകള് കേട്ട് അവള് തല കറങ്ങി വീണില്ലാ എന്നുമാത്രം. ബേഗില് നിന്ന് വാട്ടര് ബോട്ടില് എടുത്തു ഒരു കവിള് വെള്ളം കുടിക്കാന്. പക്ഷെ കുപ്പി കാലിയായിരുന്നു.

അയാളുടെ കുപ്പിയില് അവശേഷിച്ചിരുന്ന വെള്ളം അയാള് അവള്ക്ക് നല്കി. ആ വെള്ളം മുഴുവന് അവള് കുടിച്ചു.

അയാള് വാചാലനനായി.

[ഇവിടെ അവസാനിക്കുന്നില്ല..]