കാളക്കണ്ണി - [ഒരു കൊച്ചുകഥ] - part 2

paart 2

continuation of part 1 
http://jp-smriti.blogspot.in/2013/04/blog-post_8149.html

“എനിക്ക് വേശ്യകളേയും ഇത്തരത്തില് ആളുകളെ, പ്രത്യേകിച്ച് യാത്രാവേളയില് സഹയാത്രികനെ മാനസികമായി ബുദ്ധിമുട്ടിക്കുന്നവരേയും ഇഷ്ടമില്ല. എന്നെ വിട്ടേക്കൂ.. കുട്ടി പൊയ്കോളൂ………….”

അവള് അവിടെ തന്നെ ഇരുന്നു.

“സാര് ഞാന് സാറ് ഉദ്ദേശിച്ച പോലെ ഉള്ള ആളല്ല..”

“പിന്നെ എന്തിന് എന്റെ പിന്നാലെ കൂടുന്നു. ഒന്നാലോചിച്ച് നോക്കൂ, നിനക്ക് പകരം ഞാനാണ് നിന്റെ പിന്നാലെ ഇത്രയും നേരം ഈ കസറത്തുകളൊക്കെ കാട്ടി നടന്നിരുന്നതെങ്കിലോ… എന്തായിരിക്കും നിന്റെയൊക്കെ പ്രതികരണം……..?”

അവള് അവിടെ തന്നെ നിന്നു എന്തിനോ കേഴുസ്ന്ന പോലെ.

“സാര് പ്ലീസ് വരൂ എന്റെ കൂടെ…”

ഒരു കൊച്ചുകുട്ടിയെ പോലെ അവള് നിന്ന് വിതുമ്പി

ശരി ഞാന് വരാം. നിനക്ക് എന്നെ“പ്പറ്റി ഒന്നും അറിയില്ലല്ലോ. എന്നെ മനസ്സിലാക്കിയതിന് ശേഷം വേണം നിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് ക്ഷണിക്കാന്. സമയം ഇപ്പോള് രാത്രി 7 മണി കഴിഞ്ഞു.

ഞാന് എന്നെപ്പറ്റി പറയുന്നതിന് മുന്പ് രണ്ട് മൂന്ന് കാര്യങ്ങള് നിന്നെപ്പറ്റി എനിക്കറിയണം നീയൊരു വേശ്യയല്ലെങ്കില്.

“പ്ലീസ് സാര് എന്നെ വേശ്യയെന്ന് ധരിക്കരുത്.. ചോദിച്ചോളൂ എന്താണ് അറിയേണ്ടതെങ്കില്….?”

“എന്താണ് നിന്റെ പ്രൊഫഷന്, നാടെവിടെ, വീടെവിടെ, ആരാണ് രക്ഷിതാക്കള്, ഇവിടെ എത്ര കാലമായി ജീവിക്കുന്നു. താമസസ്ഥലം സ്വന്തമാണൊ അതോ വാടകക്കോ..?”

“ഞാന് എല്ലാം പറയാം… ഞാന് ഒരു ഐടി ഗേളാണ്, സോഫ്റ്.ൂ വേര് എഞ്ചിനീയര്. നാട് കൊച്ചി, വീട് കലൂരിന്നടുത്ത്, എന്റെ അച്ചനും അമ്മയും കോളേജ് പ്രൊഫസേര്സ് ലണ്ടനില്. ഞാന് ഇവിടെ ഒന്നര കൊല്ലമായി എന്റെ സ്വന്തം ഫ്ലാറ്റില് താമസിക്കുന്നു…”

ഓക്കെ. തല്ക്കാലം ഇത്രമതി. എന്നെപ്പറ്റി കേട്ടോളൂ…

“ഞാന് ഒരു സ്രീ ോലമ്പടനാണ്, മദ്യപാനിയും. എന്നോട് ആജ്ഞാപിക്കുന്നവരെ ആരേയും എനിക്ക് ഇഷ്ടമില്ല. പര്സ്രീ ് ബന്ധവും, ഗുണ്ടായിസവും ഒക്കെ എന്റെ തൊഴില് മേഘല. എനിക്ക് സ്ഥിരമായ ഒരു തൊഴില് ഇല്ല. പണത്തിനാവശ്യം വരുമ്പൊള് തൊഴില് തേടും, മാസത്തില് നാല് മണിക്കൂര് മാത്രമാണ് ഞാന് പണിയെടുക്കുക.”

എല്ലാം കേട്ടു സാര്. വരൂ നമുക്ക് പോകാം.

“അപ്പോള് നീയും എന്നെപ്പോലെ ഉള്ളവളാണോ…?”

“അല്ല ഒരിക്കലും അല്ല… ഞാന് എന്നെപ്പറ്റി പറഞ്ഞുവല്ലോ…?”

“എന്നാല് പോകാം. വണ്ടി വിളിച്ചോളൂ… ഒരു ഏസി കാര്..”

നമുക്ക് ഓട്ടോയില് പോകാം. സാറിന്റെ ബേഗ് ഞാന് പിടിക്കാം.

“ഞാന് ഓട്ടോയില് യാത്ര ചെയ്യാറില്ല. വേണമെങ്കില് ബസ്സില് ആകാം. ഇവിടെ ലക്ഷ്വറി കോച്ചുകളുണ്ടല്ലോ..?”

പ്രമീള ത്രിശങ്കുസ്വര്ഗ്ഗത്തിലായി.

“സാര് അത്തരം ബസ്സുകളില് പോകേണ്ട ദൂരമൊന്നും ഇല്ല. ഞാന് വേണമെങ്കില് എന്റെ കാറെടുത്ത് വരാം.. അരമണിക്കൂര് കൊണ്ട് ഞാന് എത്താം..

പ്രമീളയെ ഒഴിവാക്കുകയായിരുന്നു അയാളുടെ ലക്യംക്. വിജയം കണ്ട പ്രഭാകര വര്മ്മ ബാഗുമെടുത്ത് എക്സിറ്റ് വഴിക്ക് എതിര് ദിശയില് കൂടി വേഗത്തില് നടന്നു.

പുറകോട്ട് നോക്കാതെ നടത്തത്തിന്റെ വേഗത കൂട്ടി. ഇന്ഫക്റ്റട് ഡിസീസ് പരന്ന് പിടിക്കുന്ന കാലമാണിത്. ഒരു വേശ്യയുടെ കൂടെ കിടക്ക പങ്കിടാനും അപരിചതയുടെ കൂടെ താമസിക്കാനൊന്നും ഒട്ടും താല്പര്യം ഇല്ല വര്മ്മക്ക്.

പെട്ടെന്നൊരു വിളികേട്ടു പുറകില് നിന്ന്… സാറേ പ്ലീസ് നോക്കൂ ഇങ്ങോട്ട്.

“വര്മ്മ ആ ശബ്ദത്തിന് ചെവി കൊടുക്കാതെ ഷണ്ടിങ്ങിന് വേണ്ടി നിര്ത്തിയിട്ടിരിക്കുന്ന മ്ഒരു വണ്ടിയില് കയറിപ്പറ്റി…”

പ്രമീള ഓടിക്കിതച്ചെത്തി ആ വണ്ടിയില് കയറി.

“നീയെന്തിനാ എന്റെ പുറകേ ഓടി വന്നത്..?

“ഞാന് വിചാരിച്ചു എന്നെപ്പറ്റിച്ച് പോയിക്കളയുമെന്ന്… ഏതാണ്ട് അതുപോലെത്തന്നെ ആയല്ലോ… വരൂ നമുക്ക് ലക്ഷ്വറി കാറില് പോകാം. ഒന്നര കിലോമീറ്ററിന് മുന്നൂറ് രൂപ കൊടുത്താലും വേണ്ടില്ല..”

വര്മ്മ ഒരു നിമിഷം ആലോചിച്ചു.. ആരായിരിക്കും ഇവള്.. ഞാനൊരു പിടികിട്ടാപ്പുള്ളിയൊന്നും അല്ലല്ലോ…? ഇവള് പോലീസുകാരിയാകുമോ..? വര്മ്മയുടെ അടുത്ത് ഒരാളും കളിച്ച് രക്ഷപ്പെട്ടിട്ടില്ല ഇന്ന് വരെ. ഇവളെ കാര്യമായി ഒന്ന് വിരട്ടിയാലോ എന്നാലോചിച്ചു.

വര്മ്മ ബേഗ് തുറന്ന് – ബ്ലിങ്കിങ് റെഡ് കമ്പാര്ട്മെടിന്റിന്റെ സിപ്പ് വലിച്ചു. അധികം ശബ്ദമില്ലാതെ ഒരു എലാറം മുഴങ്ങി. അതില് ഒളിപ്പിച്ചുവെച്ചിരുന്ന സ്വര്ണ്ണ നിറത്തിലുള്ള ഗണ് എടുത്ത് മാഗസിന് ലോഡ് ചെയ്തു. പിന്നീട് ഗണ് അരയില് തിരുകി..

ഇതെല്ലാം കണ്ട് നിന്ന പ്രര്മീളയുടെ കണ്ണിലെ അമ്പരപ്പുകള് വര്മ്മക്ക് കാണാനായി. അവള്ക്ക് രക്ഷപ്പെടണമെങ്കില് അതിനുള്ള അവസരം അയാള് കൊടുത്തു. വര്മ്മ ഹിപ്പ് ഫ്ലാസ്കെടുത്ത് ഒരു കവിള് വിസ്കി അകത്താക്കി.

“എന്തിനാ ഈ ചെകുത്താന്റെ കൂടെ ഒരു സൌഹൃദം. നീ പൊയ്കോളൂ പെണ്കുട്ടീ..

“ഇല്ലാ സാറ്.. ഞാന് പോകുന്നില്ല തനിച്ച്. വരൂ സാര് എന്റെ കൂടെ..”

“എനിക്ക് നിന്റെ കൂടെ ഉള്ള വാസം ശരിയാകില്ല. എനിക്ക് മാസം ഒരു ലക്ഷം രൂപ മിനിമം വേണം മദ്യത്തിനുമാത്രം, പിന്നെ മദിരാശിക്ക് വേറേയും..”

“എന്റെ ശമ്പളം മുഴുവനും ഞാന് കയ്യില് തരാം. ഒരു ലക്ഷത്തില് കൂടുതല് ഉണ്ടാകും. ഒന്നിനും ഒരു കുറവുണ്ടാവില്ല.”

“ഇതൊരു ശല്യമായല്ലോ ഗുരുജീ………….. ശരി വാ പോകാം. ഇനി നിന്നെ ശരിയാക്കിയിട്ട് തന്നെ കാര്യം…”

വര്മ്മയുടെ നീണ്ടുനിവര്ന്ന ശരീരവും ഉരുണ്ട് മറിയുന്ന മസിലുകളും മുഴങ്ങുന്ന ശബ്ദവും ഒക്കെ പ്രമീളക്ക് നന്നേ പിടിച്ചു. പിന്നെ അരയില് തിരുകിയ ഗണ്…? ഒരു ചോദ്യചിഹ്നമായി അവളുടെ ഉള്ളം പിടച്ചു.

രണ്ടുപേരും സ്റേശ്ഷന് പുറത്തിറങ്ങി.

“നമുക്ക് ടാക്സി സ്റാന്ന്ഡിലേക്ക് പോകാം സാര്.. പ്രമീള വര്മ്മയുടെ കൈ പിടിച്ചു…”

വര്മ്മ അവളുടെ കൈകള് പിടിച്ചുമാറ്റി.

“ടാക്സി വേണ്ട, ഓട്ടോയിലാകാം യാത്ര..”

അവര് പെട്ടെന്ന് തന്നെ താമസ സ്ത്തല്ത്തെത്തി.

ലോബിയില് കണ്ട ഒരു പ്രായം ചെന്ന പെണ്ണ് പ്രമീളയോട് കുശലം പറഞ്ഞു.
“ആരാ പ്രമീളയുടെ കൂടെ…?
“എന്റെ ഡാഡിയാണ് മേം…”
ഇതുകേട്ട വര്മ്മയുടെ കൈകള് തരിച്ചു. അവളുടെ കരണത്തടിച്ച് സ്തലം വിടണമെന്ന് തോന്നി. പക്ഷെ അയാള് സംയമനം പാലിച്ചു.

ലിഫ്റിലംല് കയറിയ ഉടന് വര്മ്മ ചോദിച്ചു അവളോട്.

“നീയെന്താ ആ പെണ്ണിനോട് പറഞ്ഞത്…?”
വര്മ്മ പ്രമീളയുടെ കരണത്തടിച്ചു. തല്ക്കാലം ഇതിരിക്കട്ടെ നിനക്ക്. വര്മ്മയുടെ കൈപ്പത്തികള് അവളുടെ കവിളുകള് കലക്കി.

ലിഫ്റ്യെ പതിമൂന്നാം നമ്പര് നിലയില് നിന്നു. അടികൊണ്ടതൊന്നും മനസ്സില് വെക്കാതെ അവള് വര്മ്മയെ നമ്പര് 133 ഫ്ലാറ്റിലേക്കാനയിച്ചു.

“സാറിനെന്താ കുടിക്കാന് വേണ്ടത്… ചായയോ ജ്യൂസോ…?
“നിന്റെ ഒരു ചായ….. ചാരായം കിട്ടിയാല് കുടിക്കാം.. അയാള് പിറുപിറുത്തു… നീ ഇങ്ങോട്ട് വാടീ…………”

പ്രമീള വര്മ്മയുടെ മുന്നില് വന്ന് നിന്നു.

“ഞാന് എന്നാടീ നിന്റെ അമ്മയുടെ സംബന്ധക്കാരനായത്.. തേവിടിശ്ശീ..”

പ്രമീള അവിടെ നിന്ന് പരുങ്ങി. വര്മ്മയുടെ ബലിഷ്ടമായ കൈകള് ഇനി അവളുടെ മുഖത്ത് വീണാല്… അവള്ക്കത് താങ്ങനാവില്ല. അയാള് തന്നെ അവളെ ആശുപത്രിയില് കൊണ്ട് പോകേണ്ടി വരും..

ദ്വേഷ്യം സഹിക്കാനാവാതെ വര്മ്മയുടെ ഉരുക്കുമുഷ്ടി ടീപോയിന്മേല് പതിഞ്ഞു. വളരെ വിലപിടിപ്പുള്ള ആന്റീക്ക് ടീപോയുടെ നടുവൊടിഞ്ഞു.

[ഇവിടെ അവസാനിക്കുന്നില്ലാ]