മൂന്നാം ഭാഗത്തിന്റെ തുടര്‍ച്ച
http://jp-smriti.blogspot.com/2010/02/3.html
“ചേതനാ നീ എന്തൊക്കെയാ ഈ കാണിക്കണത്. നിന്റെ അമ്മ ഇത് കണ്ടിട്ട് എന്തേ ഒന്നും മിണ്ടാഞ്ഞെ ?”
മേരീ മാതാജീ കൂ ജാന്‍താ ഹൈ മേരാ പ്യാര്‍തുംസേ
“ചേതനാ നീ അതിരു കവിഞ്ഞ് എന്നോട് പെരുമാറുന്നു. എന്റെ ഏട്ടനെങ്ങാനും അറിഞ്ഞാല്‍എന്നെ അന്ന് തന്നെ നാട് കടത്തും. അതോടെ എന്റെ പഠിപ്പും നിന്നോടുള്ള കൂട്ടുകെട്ടും എല്ലാം തരിപ്പണമാകും”
കോന്‍ബോലാ ഐസാ സബ് ഹോത്താ ഹൈ.
അഗര്‍തുമാരാ ബായ് ഐസാ കരേഗാ തോ, മേരാ പിതാജി തുംകോ അപ്നാ ഘറ് മേം ലേക്കെ ആയേഗാ. ഫില്‍മേരാ ഡ്രീംസ് മെറ്റീരിയല്‍ഹോ ജായേഗാ. തും ജല്‍ദീ സേ ബോലോ തുമാരാ ബായി കോ തുംകോ ഘര്‍ബേജ്നേ കോ.
“ഈ പെണ്‍കുട്ടിക്കെന്താ വട്ടാണോ ഭഗവാനേ? “
ചേതനയുടെ അമ്മ കടന്ന് വന്നു.
“ചേതനാ മേം തുംകോ കിതനാ ദവ ബോലാ ഹൈ മെഹമാന്‍കോ പഹലേ ജല്‍പാന്‍കര്‍നേക്കാ ഹൈ”
ആ മാജീ അഭീ ദേത്താ ഹൈ.
യേ തോ മെഹ്മാന്‍നഹീ. യേ അപ്നാ ഘര്‍കാ മെംബര്‍ഹൂം
ചേതനയുടെ അമ്മയും അവളും എന്നെ സ്നേഹം കൊണ്ട് പൊതിയുന്നത് കാണുമ്പോള്‍പ്രകാശിന്റെ ഉള്ളില്‍സന്തോഷം നിറയാതില്ല. പക്ഷെ ഈ പെണ്കുട്ടിയുടെ പ്രേമാഭിനിവേശം പ്രകാശിനെ എവിടെ കൊണ്ടെത്തിക്കുമോ എന്ന ഭയം പ്രകാശില്‍പരത്തി.
ചേതന പ്രകാശിന്‍വെള്ളം കൊടുത്തു. അവനെ ഇത് വരെ കയറ്റിയിട്ടില്ലാത്ത ഒരു മുറിയിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു. പക്ഷെ പ്രകാശ് അങ്ങോട്ട് ഗമിക്കാന്‍കൂട്ടാക്കിയില്ല.
ചേതനയുടെ അമ്മ വീണ്ടും സ്വീകരണമുറിയിലെത്തി.
“ജാവോ ബേഠാ, തും ഫിക്കര്‍മത് കരോ. അപ്നീ ബേഠീ ഹൈ,ജാവോ”
പ്രകാശ് മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെ മുറിയില്‍പ്രവേശിച്ചു. ശീതീകരിച്ച ഒരു ബെഡ് റൂമായിരുന്നു അത്. വളരെ വൃത്തിയായി വെച്ചിരിക്കുന്നു. ഒരു മൂലയില്‍ഭഗവാന്‍കൃഷ്ണന്റെ ഒരു പ്രതിമ പൂക്കളാല്‍അലങ്കരിച്ച് വെച്ചിരിക്കുന്നു.
പ്രകാശ് ഭഗവാനെ തൊഴുതു. അടുത്ത കാലത്തൊന്നും ഗുരുവായൂര്‍പോയി ഭഗവാനെ തൊഴാനായില്ല. ഇപ്പോഴെങ്കിലും കണ്‍കുളിരെ തൊഴാനായല്ലോ? കൃഷ്ണാ ഗുരുവായൂരപ്പാ. ഉറക്കെ വിളിച്ച് വീണ്ടും തൊഴുതു നമസ്കരിച്ചു.
ഈശ്വര വിശ്വാസിയായ പ്രകാശിനെ ചേതനക്ക് കൂടുതല്‍ഇഷ്ഠമായി.
“തും ക്യാ ബുലായ അപ്നാ‍കൃഷ്ണാ കോ?”
ഗുരുവായൂരപ്പന്‍
“മുജേ നഹി സംജാ”
വാട്ട് ഐ സെഡ് ഈസ്, ലോര്‍ഡ് കൃഷ്ണാ ഈസ് കോള്‍ട് ശ്രീ ഗുരുവായൂരപ്പന്‍ഇന്‍അവര്‍പ്ലെയിസ്.
“ഐസി. തും മുജേ ഉദര്‍ലേക്കെ ജായേഗാ ഹൈ ക്യാ?..”
ജരൂര്‍ചേതനാ.
“കബ് ? അപ്നാ‍ശാദീ കേ ബാത് ?”
എന്തൊരു കഷ്ടമാ കൃഷ്ണാ. ഈ പെണ്‍കുട്ടിക്ക് എപ്പോഴും കല്യാണം, ഉമ്മ വെക്കല്‍, കെട്ടിപ്പിടിക്കല്‍, അനുരാഗം എന്നീ സംഗതികളില്‍മാത്രമാണ്‍ചിന്ത.
എവിടെക്കാ എന്റെ യാത്ര കൃഷ്ണാ, നീ തന്നെ തുണ.
“പ്രകാശ്, തും ക്യോ കുച്ച് ബോല്‍ത്താ നഹി.“
ഞാനെന്ത് പറയാനാ പെണ്‍കുട്ടീ..
ഇവളുടെ അമ്മയോട് പറഞ്ഞ് സ്ഥലം വിട്ടാലോ.
പാവം അതിന്‍സങ്കടം വരും. ഇവളുടെ പിതാജിയെ കണ്ടില്ലല്ലോ ഇത് വരെ.
“കിദര്‍ഹൈ ചേതനാ തുമാരാ പിതാജീ..”
പിതാജി അബീ ആയേഗാ മന്ദിര്‍സേ.
അവര്‍വര്‍ത്തമാനം പറഞ്ഞിരിക്കേ, സ്വീകരണമുറിയില്‍നിന്ന് പിതാജിയുടെ വിളി കേട്ട്, രണ്ട് പേരും അങ്ങോട്ട് ചെന്നു.
പ്രകാശ് പിതാജിയുടെ കാല്‍തൊട്ട് വന്ദിച്ചു.
ചേതനയുടെ പിതാജി പ്രകാശിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് നെറുകയില്‍ചുംബിച്ചു.
മൈ സണ്‍ഐ ഹേവ് ബീന്‍ലുക്കിങ്ങ് ഫോര്‍യു സോ ലോങ്ങ്.
എല്ലാ വിവരവും ചേതനയും എന്റെ പ്രിയ പത്നിയും എന്നെ ധരിപ്പിച്ചു.
എനിക്ക് നീയും ചേതനയും ഒരേ പോലെയാണ്‍. നിങ്ങള്‍രണ്ട് പേരും പഠിത്തത്തിലും ശ്രദ്ധിക്കണം. മക്കള്‍പോയി വര്‍ത്തമാനം പറഞ്ഞോളൂ.
ചേതനക്ക് അവളുടെ പിതാജിയുടെ പ്രതികരണം വളരെ ഇഷ്ഠപ്പെട്ടു.
“പ്രകാശ് കൈസാ ഹൈ യാര്‍മേരാ പിതാജി..?
ബഹുത് അച്ചാ ആദ്മീ ഹൈ. തുമാരാ ജൈസാ നഹി.
ചേതനാ മുറിയുടെ വാതിലടക്കാന്‍പോയി.
“തും ക്യാ കര്‍ത്താ ഹൈ ചേതനാ..”
ക്യാ ഹോഗയാ തുംകോ പ്രകാശ്. ദര്‍വാസാ ബന്ദ് നഹീ ഹൈ തോ, അപ്നാ യേ സബ് പിതാജീ ദേക്കേഗാ.
എന്താ ഈ പെണ്‍കുട്ടിക്ക് വട്ടാണോ. വാതിലടച്ച് എന്താ അവള്‍ചെയ്യാന്‍പോകുന്നത്.
വാതിലടച്ച് അവള്‍പ്രകാശിനെ കെട്ടിപ്പുണര്‍ന്നു.പ്രകാശിന്‍ആകെ ഇക്കിളിയായി. അവളുടെ താളം തെറ്റിത്തുടങ്ങിയപ്പോള്‍പ്രകാശ് കുതറി മാറി വാതില്‍തുറന്ന് പുറത്തേക്ക് കടന്നു.
തത്സമയം പുറത്ത് നിന്നിരുന്ന മാതാജി.
“ക്യാ ഹോഗയാ ബേഠാ..?”
മുജേ ജാനാ ഹൈ മാ ജീ.
“അഭീ നഹി ജാ സക്താ. ഘാനാ ഘാക്കേ, ദോഡാ റസ്റ്റ് കര്‍ക്കെ, പിതാജി തും കോ ഘര്‍ചോടേഗാ”
ഓ ഇവിടെയും രക്ഷയില്ലല്ലോ ഭഗവാനെ. ഇവളുടെ അമ്മ ഇതൊക്കെ അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകുമോ?
പ്രകാശിന്‍ഇതൊക്കെ ഓര്‍ത്തിട്ട് എന്തോ പോലെയായി.
അപ്പോളെക്കും അവളുടെ തന്തപ്പിടി രംഗത്തെത്തി.
“വാട്ട് ഹേപ്പന്‍ഡ് ടു യു മൈ സണ്‍....?”
തന്തയോട് ഇതൊക്കെ പറയുവാന്‍പറ്റുമോ. പ്രകാശ് ധര്‍മ്മ സങ്കടത്തിലായി.
“ടെല്‍മി സണ്‍, വാട്ട് ഹേപ്പന്‍ഡ് ടു യു..?”
“ഡിഡ് ഷി ക്വാറല്‍വിത്ത് യു. ഷീ ഈസ് എ പുവര്‍ഗേള്‍. ഡോന്‍ഡ് മേക്ക് ഹേര്‍അപ്സെറ്റ്”
ഓകെ പിതാജീ. എന്ത് അര്‍ഥത്തിലാ പിതാജീ അങ്ങിനെ പറഞ്ഞത്
“അന്തര്‍ജാവോ ബേഠാ. ഏക് ഹണ്ടേ കാ ബാദ് ഘാനാ തയ്യാര്‍ഹോയേഗാ, മേം തുമാരാ സാത് ഘാനാ ഘായേഗാ ആജ്“
ഈ തന്തക്കും തള്ളക്കും വല്ലതും മനസ്സിലായിട്ടാണോ ഇതൊക്കെ പുലമ്പുന്നത്.
പ്രകാശ് മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെ മുറിയിലെത്തി വീണ്ടും. കമിഴ്ന്ന് കിടന്ന് കരയുന്ന ചേതനയെ കണ്ട് പ്രകാശിന്‍സങ്കടം ഉള്ളിലൊതുക്കാന്‍കഴിഞ്ഞില്ല. അവന്‍അവളെ നെഞ്ചോട് ചേര്‍ത്തി. രണ്ട് പേരും കരയാന്‍തുടങ്ങി.
ചേതന ഉറക്കെ കരയാന്‍തുടങ്ങി. പ്രകാശിനെ വരിഞ്ഞ് മുറുക്കി അവള്‍.
“രോ മത് ചേതനാ, ക്യാ ചാഹിയേ തുംകോ ?”
അവള്‍ഒന്നും ഉരിയാടിയില്ല.
രണ്ട് പേരും അവിടെ കിടന്നുറങ്ങി ഏതാണ്ട് ഒരു മണിക്കൂര്‍.
വാതിലില്‍ആരോ മുട്ടുന്നത് കേട്ടാണ്‍ഞങ്ങള്‍വാതില്‍തുറന്നത്.
കരഞ്ഞ് കലങ്ങിയ രണ്ട് പേരുടെയും കണ്ണ് കണ്ടിട്ട് ഒന്നും അറിയാത്ത പോലെ മാതാജി ഞങ്ങളെ ഭക്ഷണം കഴിക്കാന്‍വിളിച്ചു. മാതാജിക്ക് വയസ്സായില്ലേ. കണ്ണില്‍തിമിരം ബാധിച്ചിരിക്കാം.
ചേതന എന്നെയും കൊണ്ട് ഡൈനിങ്ങ് റൂമിലേക്ക് നീങ്ങി. ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകള്‍കണ്ട പിതാജി.
“ക്യാ കിയാ ചേതനാ തും മേരാ ബേഠേ കൂ...”
യെ ക്യാ ഹൈ പിതാജി. പ്രകാശ് തോ അഭീ അയാ.മേ തോ ഇദര്‍കിത് നാ സാല്‍സേ ഹൈ.അഭീ പിതാജി പ്രകാശ് കോ ബഹുത് പ്യാര്‍കര്‍ത്താ ഹൈ. യേ ടീക്ക് ഹൈ ക്യാ പിതാജീ.
ചേതനാ സന്തോഷം ഉള്ളിലൊതുക്കി ഒന്നും അറിയത്ത മട്ടില്‍പിതാജിയോടോതി.
പിതാജിക്കും ചേതനക്കും അറിയാമായിരുന്നു സത്യാവസ്ഥ.
പക്ഷെ പാവം പ്രകാശ് ഒന്നും അറിയാതെ അവിടെ ഭക്ഷണവും കാത്തിരുന്നു.
ചുടുചപ്പാത്തിയുമായി മാതാജി വന്നത് അയാള്‍ക്ക് ശ്രദ്ധിക്കാനായില്ല. പ്രകാശ് ഏതോലോകത്തിലായിരുന്നു.
പ്രകാശിനാകെ കണ്‍ഫ്യൂഷന്‍..
മാതാജി പ്രകാശിന്റെ കിണ്ണത്തില്‍മാത്രം കഴിക്കാതെ വെച്ചിരുന്ന ചപ്പാത്തി കണ്ടിട്ട്.
“ക്യാ ബേഠാ തുംകോ ചപ്പാത്തി പസന്ത് നഹി ഹൈ ക്യാ..?
“മേം അഭീ ദസ് മിനിട്ട് കേ അന്തര്‍ചാവല്‍ബനാക്കെ ലായേഗാ..”
നോ പ്രോബ്ലം ഫോര്‍ടുഡേ, ഐ ഷാല്‍മേനേജ് ടുഡേ.
പ്രകാശ് ചപ്പാത്തി കഴിക്കാന് തുടങ്ങി. ഓരോന്ന് കഴിച്ചവസാനിക്കും തോറും മറ്റോന്ന് കിണ്ണത്തില്‍മാതാജി ഇട്ടും കൊണ്ടിരുന്നു. എത്ര സ്നേഹത്തോടെയായിരുന്നു ആ അമ്മ പ്രകാശിനെ പരിചരിച്ചിരുന്നത്.
പ്രകാശിനെ ചിന്തകള്‍അല്പ നേരം സ്വന്തം ഗ്രാമത്തിലേക്ക് പോയി. അവിടെ അടുക്കളയില്‍അമ്മയോ പണിക്കാരിയോ എന്തെങ്കിലും വെച്ചിട്ടുണ്ടാകും. വിശക്കുമ്പോള്‍എടുത്ത് കഴിക്കണം. അതാണ്‍അവിടുത്തെ സ്ഥിതി. അവിടെ നിന്ന് ഇത് പോല്‍സ്നേഹം ലഭിക്കുമായിരുന്നില്ല. പ്രകാശിന്റെ അമ്മക്ക് മക്കളോട് സ്നേഹം ഉണ്ടെങ്കിലും പുറത്ത് കാണിക്കാറില്ല. അച്ചനാണെങ്കില്‍കൊല്ലത്തിലൊരിക്കല്‍മാത്രം നാട്ടില്‍വരും. അച്ചന്‍തിരിച്ച് പോകുന്ന വരെ മക്കള്‍ക്ക് കഷ്ടകാലം തന്നെ.
ഇതോക്കെ നോക്കുമ്പോള്‍ഇവിടെ ഏട്ടത്തി പ്രകാശിന്‍ദൈവ തുല്യമാണ്‍. ഒരു പെങ്ങളുടെ പരിചരണം ഏട്ടത്തിയില്‍നിന്നാണ് പ്രകാശിന്‍ലഭിക്കുന്നത്.
ഇപ്പോള്‍ഇതാ ചേതനയുടെ വീട്ടിലും. സ്നേഹം കൊണ്ട് വീര്‍പ്പ് മുട്ടുന്ന അന്ത:രീഷം.
ചേതനയുടെ അതിരു കവിഞ്ഞ പ്രേമാനുരാഗം മാത്രം പ്രകാശിന്‍ദഹിക്കാത്ത പോലെ തോന്നി. അവള്‍ക്ക് എപ്പോഴും കെട്ടിപ്പുണരാനും, ഉമ്മവെക്കാനും മാത്രമേ നേരമുള്ളൂ.. ഇങ്ങിനെ പോയാല്‍എവിടെയാണവസാനിക്കുക എന്ന് പ്രകാശിന്‍ഊഹിക്കാന്‍സാധിച്ചു.
എല്ലാം ഒരു നല്ല സ്പിരിട്ടില്‍എടുക്കാം. നാട്ടിലേക്ക് ചേക്കേറിയാല്‍പിന്നെ പഠിപ്പ് അങ്കലാപ്പിലാകും. അവിടെ തെണ്ടിപ്പിള്ളേരുടെ കൂടെ കൂട്ടുകൂടി കള്ള് കുടിയും, ബീഡി വലിക്കലും ഒക്കെ ആയി ജീവിതം തുലയും.
എങ്ങിനെയെങ്കിലും ഡിഗ്രി എടുക്കണം. ആരെയും വേദനിപ്പിക്കാതെ ഒറ്റാക്കാലില്‍നില്‍ക്കാനുള്ള കെല്‍പ്പുണ്ടാവണം. ഈശ്വര സഹായം ഉണ്ടെങ്കില്‍എല്ലാം സാധിക്കും എന്ന് പ്രകാശിന്നറിയാമായിരുന്നു.
ചേതനക്ക് കൂട്ടായി അവളുടെ എല്ലാ ഇംഗിതവും സാധിച്ചുകൊടുത്താല്‍പിന്നെ അതോഗതിയായിരിക്കും.
അവള്‍പ്രകാശിനെ പലതിനും പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു.
പ്രകാശ് ചേതനയില്‍നിന്നും കുറേശ്ശെ അകലാന്‍തുടങ്ങി. പക്ഷെ ചേതന അവനെ കൂടുതല്‍കൂടുതല്‍ഫോളോ ചെയ്തു. പ്രകാശിന് രക്ഷപ്പെടാനുള്ള പഴുതുകളെല്ലാം അവള്‍അടച്ചു.
കുറച്ച് നാള്‍പ്രകാശ് ക്ലാസ്സില്‍വരുമ്പോള്‍ചേതനയെ കൂട്ടിന്‍വിളിക്കാറില്ല. അവളില്‍നിന്ന് അകലാന്‍ശ്രമിച്ചു. കാര്യങ്ങളൊക്കെ ചെറിയ തോതില്‍ഏട്ടത്തിയെ ധരിപ്പിച്ചുംകൊണ്ടിരുന്നു. അവളുമായ ലീലാ വിനോദങ്ങളൊഴിച്ച്.
ഏട്ടത്തി എപ്പോഴും ചേതനയുടെ ഭാഗത്തായിരുന്നു.
“എന്താ ഏട്ടത്തി എന്നോട് അനുകമ്പയില്ലാത്തെ..? എപ്പോളും അവളുടെ കൂടെയാണല്ലോ“
എന്നാരു പറഞ്ഞു. എനിക്ക് നീ കഴിച്ചേ ഈ ലോകത്തില്‍വേറെ ആളുകളുള്ളോ.
“അപ്പോ ഏട്ടനോ..?
“ഏട്ടന്‍രണ്ടാം സ്ഥാനമേ ഉള്ളൂ............”
പ്രകാശിനെ ഏട്ടത്തിയോട് കൂടുതല്‍ബഹുമാനമായി...
ഏട്ടത്തിയെ ഏട്ടന്‍കെട്ടിക്കൊടുന്നിട്ട് ഒരു കൊല്ലമാകാന്‍പോകുന്നതേ ഉള്ളൂ. എന്നിരുന്നാലും ഏട്ടത്തിയുടെ സ്നേഹം വര്‍ഷങ്ങളായി ലഭിക്കുന്ന പോലെ തോന്നി പ്രകാശിന്.
ഏട്ടത്തിയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ഒരു ഉമ്മ കൊടുക്കണമെന്ന് തോന്നി.
നല്ല ഏട്ടത്തീ.
“ഏട്ടത്തീ.. ഞാന്‍ഒരു കാര്യം പറയട്ടെ ?..”
എന്നെ വഴക്കു പറയുമോ...?
ആദ്യം കാര്യം കേള്‍ക്കട്ടെ, എന്നിട്ടല്ലെ വഴക്കിന്റെ കാര്യം ഉദിക്കുകയുള്ളൂ............
നീ കാര്യം പറാ ചെക്കാ....മനുഷ്യനെ ടെന്‍ഷന് അടിപ്പിക്കാതെ. ഏട്ടത്തി ഗര്‍ഭിണിയായിരുന്നു...
അപ്പോ ഏട്ടത്തിക്ക് വിഷമം ഞാനായി വരുത്താന്‍പാടില്ലല്ലോ...
“പറാ എന്റെ ഉണ്ണ്യേ വേഗം“
“എന്താ ന്റെ ഉണ്ണ്യേ നീ എന്നെ തീ തീറ്റുന്നത്....”
എനിക്ക് പേട്യാ ഏട്ടത്തീ......... എന്നെ തല്ലുമോ ഏട്ടത്തീ............
“ടാ ഇവിടെ വാ... നിന്നെ ഞാന്‍ഇത് വരെ തല്ലിയിട്ടുണ്ടോ.. നീ ഒരു വലിയ ചെക്കനല്ലേ. വയസ്സ് 19 കഴിഞ്ഞില്ലേ നിനക്ക്... നീ ഇള്ളക്കുട്ടിയാ എന്നാണോ നിന്റെ വിചാരം........... തല്ല് കൊള്ളാനുള്ള എത്രയോ കാര്യങ്ങള്‍നീ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. എന്നിട്ടും ഞാന്‍നിന്നെ തല്ലുകയോ ഒന്ന് കൈ കൊണ്ട് നോവിക്കുക പോലും ചെയ്തിട്ടുണ്ടോ”
“പിന്നെ എന്തിനാ ഉണ്ണ്യേ നീ അങ്ങിനെയൊക്കെ ചോദിക്കുന്നത്...”
ഏട്ടത്തി ഉണ്ണിയെ അരികില്‍വിളിച്ചു.
ഉണ്ണി ഏട്ടത്തിയുടെ മടിയില്‍തലവെച്ച് കരയാന്‍തുടങ്ങി...
“എന്താ കാട്ട്ണ്‍ന്റെ ഉണ്ണ്യേ നീ... കൊച്ച് കുട്ട്യോളെ പോലെ.. കാര്യം പറ....
ഏട്ടനോട് പറയുമോ ?
ഇല്ലാ.
“അതേയ് ആ ചേതനയുണ്ടല്ലോ...?
ഹൂം... കേള്‍ക്കട്ടെ.......... പറയ്............
“അവള്‍നല്ല കുട്ടിയല്ലേ..?
തൊടങ്ങി ഈ ഏട്ടത്തി............ അവളെ പുകഴ്ത്താന്‍
“നീ എന്താച്ചാ പറാ എന്റെ ചെക്കാ.. എനിക്ക് അടുക്കളയില്‍പണി ഉണ്ട്....”
അതേയ്......... ഏട്ടത്തീ............. ആ ചേതന ഒരു ദിവസം എന്നെ ഉമ്മ വെച്ചു............
“ഇതാണോ ഇത്ര വലിയ ചേനക്കാര്യം.........?
ഈ ഏട്ടത്തിക്ക് എന്ത് കേട്ടാലും തമാശയാ..............
എന്നെക്കാളും സ്നേഹം ഇപ്പോള്‍ചേതനയോടാണ്‍
“ന്റെ ഉണ്ണ്യേ നീ ഇത്ര പൊട്ടനായല്ലോ... കടിഞ്ഞിപ്പൊട്ടനല്ലേ... സാരമില്ല...”
ഏട്ടത്തീ ഇനിയും പറയാനുണ്ട് എനിക്ക്...
“എന്നാ വേഗം പറഞ്ഞു തുലക്ക് എന്റെ ചെക്കാ...”
ഞാന്‍ഇന്നാള്‍അവസാനമായി അവളുടെ വീട്ടില്‍പോയില്ലേ...?
“ആ പോയി.. അന്നല്ലെ അവളുടെ പിതാജി നിന്നെ ഇവിടെ കൊണ്ട് വിട്ടതും എന്നോട് സംസാരിച്ചതും...
അതിലെന്താ കുഴപ്പം...”
“എത്ര നല്ല ആള്‍..നമ്മള്‍പാവങ്ങളാണെന്നറിഞ്ഞിട്ടും എത്ര വിനയത്തോടെയായിരുന്നു അദ്ദേഹം എന്നോട് പെരുമാറിയത്..”
എങ്ങിനെയാണ്‍ഈ ഏട്ടത്തിയോട് ഈ കാര്യം അവതരിപ്പിക്കുക. പ്രകാശ് ചിന്തയിലാണ്ടു.
“ഉണ്ണ്യേ നീ എന്തെങ്കിലും പറയാനുണ്ടെനില്‍അന്റെ ഏട്ടന്‍രാത്രി വരുമ്പോള്‍പറഞ്ഞോ.. ഞാന്‍ഏട്ടനോട് പറയാം നിനക്കെന്തോ രഹസം പറയുവാനുണ്ടെന്ന്...”
നല്ല കാര്യമായ്..........
ഏട്ടനെങ്ങാനും അതൊക്കെ അറിഞ്ഞാല് പിന്നെത്തെ അങ്കം എനിക്ക് ഓര്‍ക്കാനെ വയ്യാ..........
പ്രകാശ് പിന്നെയും ഏട്ടത്തിയുടെ മടിയില്‍തല വെച്ചു...കൊച്ചുകുട്ടിയെ പോലെ...........
“ഏട്ടത്തീ.. ആ ചേതന എന്നെ അവളുടെ ബെഡ് റൂമില്‍കയറ്റി വാതിലടച്ചിട്ട്, എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു........”
‘പിന്നെ എന്തുണ്ടായി ഉണ്ണ്യേ..........’
എനിക്ക് പറയാന്‍പേട്യാ ഏട്ടത്തീ..............
“ഉണ്ണിയുടെ മുഖമുയര്‍ത്തി ഏട്ടത്തി നോക്കി..............”
വിതുമ്പുന്ന മുഖം കണ്ട് ഏട്ടത്തിക്ക് ഒന്നും പറയാനായില്ല. ഏട്ടത്തിയും സ്തംഭിച്ചു....
“എന്താ ഈ കേക്കണേ ഗുരുവായൂരപ്പാ............. ഏട്ടത്തിയുടെ തൊണ്ട വരണ്ടു ഒന്നും പറയാനാവാതെ.........”
[തുടരും]
copyright reserved
4 comments:
ചേതനയുടെ അമ്മയും അവളും എന്നെ സ്നേഹം കൊണ്ട് പൊതിയുന്നത് കാണുമ്പോള്‍ പ്രകാശിന്റെ ഉള്ളീല്‍ സന്തോഷം നിറയാതില്ല. പക്ഷെ ഈ പെണ്കുട്ടിയുടെ പ്രേമാഭിനിവേശം പ്രകാശിനെ എവിടെ കൊണ്ടെത്തിക്കുമോ എന്ന ഭയം പ്രകാശില്‍ പരത്തി
നന്നായിരിക്കുന്നു.പലതും വായിക്കാറുണ്ട് തിരക്കീനിടയിൽ കമന്റിടാറില്ല.
വ്യക്തിപരമായ ഒരു കാർര്ം അറീയുന്നതിലേക്കായീ താങ്കളുടെ ഈ-മെയിൽ ഐഡി/ടെലിഫോൺ നമ്പർ ലഭിച്ചാൽ വലിയ ഉപകാരം.
paarppidam@gmail.com
ഒരു പ്രണയ പരവശയായ ചേതനതന്നെയാണല്ലോ...
nice story
eee ettathy aranennariyanamennund
njanum oru family member aya karanam aya karanamanenn koottyal mathi
nammude poorvikanmare onnariyanulla agraham kondanu
pinne enikkum orettanteyum ettathyudeyum sneham kitteettumilla kittan sadhyathayumilla
Post a Comment